Het zal altijd wel moeilijk blijven tussen de Engelsen en de Australiers. Maar in die gewrochte relatie zit ook vaak veel humor. Bijvoorbeeld het filmpje hier, een sketch van Monty Python met een Australische inslag:
Saturday, 31 January 2009
Friday, 30 January 2009
Thursday, 29 January 2009
Bezoek en een email van Ma
Vanmorgen ontwaakte ik uit de slaap der rechtvaardigen en vond in mijn email inbox zowaar een bericht van Ma. Het was heel leuk om mijn eerste email van je te ontvangen, Ma. Ga zo door!
Trouwens, vorig weekend heb ik voor het eerst een video call met Keri gemaakt. Het was heel leuk om haar te zien en te spreken tegelijkertijd. Mischien dat er anderen zijn die ook weleens een videogesprek willen voeren. Ik houd me aanbevolen.
Vanavond komen Vicki en haar kerel Stan op bezoek. Leuk. Ik vind het altijd leuk om vrienden te ontvangen en ook bij hen over de vloer te komen. Wat mij betreft hoeft het niet altijd per se in de pub plaats te vinden.
Verder niet bijster veel nieuws. Een rustige week in afwachting van de volgende waarin ik hopelijk met de training voor het werk ga beginnen.
Trouwens, vorig weekend heb ik voor het eerst een video call met Keri gemaakt. Het was heel leuk om haar te zien en te spreken tegelijkertijd. Mischien dat er anderen zijn die ook weleens een videogesprek willen voeren. Ik houd me aanbevolen.
Vanavond komen Vicki en haar kerel Stan op bezoek. Leuk. Ik vind het altijd leuk om vrienden te ontvangen en ook bij hen over de vloer te komen. Wat mij betreft hoeft het niet altijd per se in de pub plaats te vinden.
Verder niet bijster veel nieuws. Een rustige week in afwachting van de volgende waarin ik hopelijk met de training voor het werk ga beginnen.
Monday, 26 January 2009
Yesterday's Australia Day
Gisteren was het Australia Day, de dag waarop men viert dat op deze datum in 1788 de 'First Fleet' arriveerde in de nieuwe kolonie. Het is een dag met veel controverse. De Aboriginal bevolking noemt het dan ook wel 'Invasion Day' of 'Survival Day'. En het is moeilijk om vast te pinnen wat nu precies gevierd wordt. Er zijn steeds weer discusses omtrent de vraag of de dag verplaatst moet worden naar een andere gedenkwaardige datum, bijvoorbeeld de dag waarop men tot 'Federation' kwam.
Terri en ik gingen gisteren eerst naar Victoria Park, dichtbij Sydney University. Daar werd gehouden het Yabun festival, een festival met Aboriginal muziek en kunst. Het was heel interessant en ook vreemd om met Terri en nog een paar anderen de weinigen blanken in het publiek te zijn. Dat komt in Sydney niet vaak voor. Er heerste een leuke, ontspannen sfeer en de muziek was goed.
Later gingen via Pyrmont naar Darling Harbour. Er zou vuurwerk in de haven zijn maar het was een regenachtige dag dus we hebben daar niet veel van gezien. Overal zag je mensen gehuld in Australische vlaggen, vlaggen op hun gezicht getekend en zo meer. Ook veel Aziatische mensen met Australische toestanden. In sommige opzichten lijkt het idee van de multiculturele samenleving hier soms meer geslaagd te zijn.
We namen de ferry naar Balmain en dat was mijn eerste Australia Day. Op de televisie zag ik de premier Kevin Rudd het staatsburgerschap uitdelen aan een aantal kersverse Australiers, waaronder een juichende Leo Sayer, de zanger. Ik wist dat hij al jaren in Sydney woont maar hij is nu dan ook 'geneutraliseerd'.
Een mooie dag, een interessante dag.
Saturday, 24 January 2009
The Aussie Barbie
Hieronder een aardig artikel over de beroemde Aussie barbie van Nick Bryant, een Engelse journalist die bericht vanuit Sydney:
Australia's thrill for the grill
By Nick Bryant
BBC News, Sydney
Scotland has the haggis, Turkey has the donor kebab, England has the Yorkshire pudding and from the land down under I give you... the overdone sausage. Australian summers provide ideal weather for barbecuing I am being a tad unfair perhaps since multi-cultural Australia boasts some of the most mouth-watering food in the world. But that just makes it all the more intriguing why one of Australia's great national dishes comes partly incinerated.
The great Australian barbecue, of course, occupies a singular place in the national psyche. Come the southern summer, Australians do not have water cooler conversations, they have barbecue conversations - the forum at which the most pressing national issues of the day are given a beer-fuelled airing. This year, it has been the state of Australian cricket, normally so dominant, but now so imperilled.
National pride
It is also the place where Australians can speak freely in their national tongue. The country's fondness for barbecuing has been used to promote tourism. The barbecue, or barbie, gives people the chance to chew upon a sausage (a "snag"), drink a few beers ("blow the froth off a couple of cold ones") which usually come in ice-cold bottles ("stubbies"), which are stored in a refrigerated ice-box (an "esky"). People normally arrive wearing their flip-flops (their "thongs"), while a beachside barbie might even see a few pairs of swimming trunks ("budgie-smugglers"). Australia's most successful ever tourism campaign lured international visitors by promising to throw another shrimp on the barbie. And in recent weeks, Australians have been bombarded by another series of government-sponsored advertisements designed to promote Australia Day.
Even in this most egalitarian of societies there is a distinct sense of hierarchy when it comes to the barbecue Their star is an officious young bureaucrat who arrives on the door-step of a suburban bungalow to lambast its bewildered occupant for spending last year's national day on the couch. "Not a fan of barbecues?" he asks, disapprovingly. A search of the back garden uncovers a rusting barbie prompting even more official censure. Then there is the newspaper version of the campaign, where the bureaucrat carries the official Australia Day checklist. Its calls upon true patriots to celebrate their national day by making a disparaging remark about English cricket and overcooking a variety of meats on semi-hygienic barbecues.
Licensed to barbie
Having recently married an Australian, I now have to take my barbecuing with the utmost seriousness. In fact, one of my first gifts from my wife was a set of cooking utensils, knives, tongs, kebab spikes and the like, which came in the kind of the gleaming silver attache case James Bond might use to carry his Beretta.
I am now licensed to barbie. But even in this most egalitarian of societies there is a distinct sense of hierarchy when it comes to the barbecue. You can tell a lot about an Australian man, for instance, by the size of his barbecue. In my wife's family, there is a rigid pecking order in which I have been relegated to the role of hapless spectator, while more senior brother-in-laws stand proudly at the grill. Topping the barbecue league is my oldest brother-in-law who can boast an expansive repertoire of barbie dishes, from a whole snapper doused in lime juice and wrapped in an envelope of aluminium foil, to barbequed bananas oozing with melted milk chocolate.
So masterful are his barbecuing skills he does not even burn the sausages.
Gender divide
The barbecue brings to the fore Australians' generosity of spirit. Making sure your 'snags' are cooked can take a great degree of skill I regularly serve up scorched snags that resemble one of Australia's most lucrative exports, a lump of coal. But judging by the response, you would have thought I had just produced a plate of Beluga caviar. "What a beauty," they might say. There are other national traits which we can mine from the veneration of the barbie. The love of the outdoors. The fondness for humour, often lubricated with one of the aforementioned stubbies, or anything else that has alcoholic content and arrives chilled.
Humour quickly evolves into the kind of slap-the-back bonhomie that the Australians call mateship. Then there is the love of competition. You can tell a lot about an Australian man, for instance, by the size of his barbecue, and some are so very capacious that they resemble small mobile homes. It is also worth pointing out that at an Australian barbecue the segregation of the sexes is complete. The men burn the meat, while the women tend to the salads. Rarely is this unwritten doctrine ever breached. I have only ever spotted one woman slaving over a hot barbecue, and she turned out to be French. I spotted her at the local beach last weekend, happily barbecuing alongside a Swiss man at a neighbouring grill and a group of Indians from Punjab at another. If you want to successfully assimilate into the mainstream of Australian life then hurl a crustacean in the direction of a flaming grill. Here, the barbecue takes the place of the multi-cultural melting pot.
If you have not partaken of this antipodean ritual, then I would thoroughly recommend that you do. Tell me when you are coming, and they will have an overcooked shrimp awaiting your arrival.
The great Australian barbecue, of course, occupies a singular place in the national psyche. Come the southern summer, Australians do not have water cooler conversations, they have barbecue conversations - the forum at which the most pressing national issues of the day are given a beer-fuelled airing. This year, it has been the state of Australian cricket, normally so dominant, but now so imperilled.
National pride
It is also the place where Australians can speak freely in their national tongue. The country's fondness for barbecuing has been used to promote tourism. The barbecue, or barbie, gives people the chance to chew upon a sausage (a "snag"), drink a few beers ("blow the froth off a couple of cold ones") which usually come in ice-cold bottles ("stubbies"), which are stored in a refrigerated ice-box (an "esky"). People normally arrive wearing their flip-flops (their "thongs"), while a beachside barbie might even see a few pairs of swimming trunks ("budgie-smugglers"). Australia's most successful ever tourism campaign lured international visitors by promising to throw another shrimp on the barbie. And in recent weeks, Australians have been bombarded by another series of government-sponsored advertisements designed to promote Australia Day.
Even in this most egalitarian of societies there is a distinct sense of hierarchy when it comes to the barbecue Their star is an officious young bureaucrat who arrives on the door-step of a suburban bungalow to lambast its bewildered occupant for spending last year's national day on the couch. "Not a fan of barbecues?" he asks, disapprovingly. A search of the back garden uncovers a rusting barbie prompting even more official censure. Then there is the newspaper version of the campaign, where the bureaucrat carries the official Australia Day checklist. Its calls upon true patriots to celebrate their national day by making a disparaging remark about English cricket and overcooking a variety of meats on semi-hygienic barbecues.
Licensed to barbie
Having recently married an Australian, I now have to take my barbecuing with the utmost seriousness. In fact, one of my first gifts from my wife was a set of cooking utensils, knives, tongs, kebab spikes and the like, which came in the kind of the gleaming silver attache case James Bond might use to carry his Beretta.
I am now licensed to barbie. But even in this most egalitarian of societies there is a distinct sense of hierarchy when it comes to the barbecue. You can tell a lot about an Australian man, for instance, by the size of his barbecue. In my wife's family, there is a rigid pecking order in which I have been relegated to the role of hapless spectator, while more senior brother-in-laws stand proudly at the grill. Topping the barbecue league is my oldest brother-in-law who can boast an expansive repertoire of barbie dishes, from a whole snapper doused in lime juice and wrapped in an envelope of aluminium foil, to barbequed bananas oozing with melted milk chocolate.
So masterful are his barbecuing skills he does not even burn the sausages.
Gender divide
The barbecue brings to the fore Australians' generosity of spirit. Making sure your 'snags' are cooked can take a great degree of skill I regularly serve up scorched snags that resemble one of Australia's most lucrative exports, a lump of coal. But judging by the response, you would have thought I had just produced a plate of Beluga caviar. "What a beauty," they might say. There are other national traits which we can mine from the veneration of the barbie. The love of the outdoors. The fondness for humour, often lubricated with one of the aforementioned stubbies, or anything else that has alcoholic content and arrives chilled.
Humour quickly evolves into the kind of slap-the-back bonhomie that the Australians call mateship. Then there is the love of competition. You can tell a lot about an Australian man, for instance, by the size of his barbecue, and some are so very capacious that they resemble small mobile homes. It is also worth pointing out that at an Australian barbecue the segregation of the sexes is complete. The men burn the meat, while the women tend to the salads. Rarely is this unwritten doctrine ever breached. I have only ever spotted one woman slaving over a hot barbecue, and she turned out to be French. I spotted her at the local beach last weekend, happily barbecuing alongside a Swiss man at a neighbouring grill and a group of Indians from Punjab at another. If you want to successfully assimilate into the mainstream of Australian life then hurl a crustacean in the direction of a flaming grill. Here, the barbecue takes the place of the multi-cultural melting pot.
If you have not partaken of this antipodean ritual, then I would thoroughly recommend that you do. Tell me when you are coming, and they will have an overcooked shrimp awaiting your arrival.
Friday, 23 January 2009
Warmish
Nogal warm vandaag. Vier-en-dertig graden volgens mijn kompjoeter. Toe maar. Vanmorgen even naar Rozelle geweest om te ontbijten in een aardige koffietent daar, nog even langs de markt gelopen. Toen wilde ik eigenlijk gaan kijken in de het ziekenhuis van Balmain waar een boekenmarkt werd gehouden maar het was te warm om nog veel uit te voeren.
Ik ging dus in plaats daarvan meteen naar het zwembad. Het was echt heerlijk om af te koelen in het frisse water en een beetje rond te zwemmen. Later werd het wat drukker maar het was lekker om de warmte even te ontsnappen.
Op maandag is het Australia Day. Sommige Aboriginals noemen het Invasion Day, gezien het feit dat ze het niet echt iets om te vieren vinden. Maar er zijn dan overal in de stad en in de haven activiteiten. Ook is het dan Chinees Nieuw Jaar en in Chinatown zijn er volop optochten met draken en zo meer. Waarschijnlijk ga ik naar Victoria Park waar een aantal Aboriginal groepen iets organiseren.
Ik ging dus in plaats daarvan meteen naar het zwembad. Het was echt heerlijk om af te koelen in het frisse water en een beetje rond te zwemmen. Later werd het wat drukker maar het was lekker om de warmte even te ontsnappen.
Op maandag is het Australia Day. Sommige Aboriginals noemen het Invasion Day, gezien het feit dat ze het niet echt iets om te vieren vinden. Maar er zijn dan overal in de stad en in de haven activiteiten. Ook is het dan Chinees Nieuw Jaar en in Chinatown zijn er volop optochten met draken en zo meer. Waarschijnlijk ga ik naar Victoria Park waar een aantal Aboriginal groepen iets organiseren.
Wednesday, 21 January 2009
Job
Vanmorgen ging ik met Santosh van de firma Legal Transcripts naar een hoorzitting om te zien wat het werk van een Court Monitor inhoudt. Het was fascinerend. Het was een tribunaal van de Transport Authority en ik vond het allemaal razend interessant. Zo zit je opeens midden in een rechtszaak.
Het werk van een Court Monitor is nogal ingewikkeld maar het komt erop neer dat je het geluid moet vastleggen van wat er door de diverse aanwezigen wordt gezegd. Je moet heel alert zijn en continu in de gaten houden wie wat zegt. Het luistert heel nauw maar volgens Santosh leer je het snel en hij ging er heel relaxed mee om. Het was grappig om te moeten opstaan wanneer de magistraat de zaal binnenkomt. Een hele nieuwe wereld en wie weet waar het toe kan leiden. En het is eens iets anders dan in een bibliotheek te werken.
Op dinsdag 3 februari begin ik met de training. Er gaat dus brood op de plank komen. Met beleg. Maar geen hagelslag..
Het werk van een Court Monitor is nogal ingewikkeld maar het komt erop neer dat je het geluid moet vastleggen van wat er door de diverse aanwezigen wordt gezegd. Je moet heel alert zijn en continu in de gaten houden wie wat zegt. Het luistert heel nauw maar volgens Santosh leer je het snel en hij ging er heel relaxed mee om. Het was grappig om te moeten opstaan wanneer de magistraat de zaal binnenkomt. Een hele nieuwe wereld en wie weet waar het toe kan leiden. En het is eens iets anders dan in een bibliotheek te werken.
Op dinsdag 3 februari begin ik met de training. Er gaat dus brood op de plank komen. Met beleg. Maar geen hagelslag..
Sunday, 18 January 2009
BBQ and Unity
Een gezellige barbeque bij Peter en Lesley gisteren. Een hoop mensen ontmoet en heerlijk in de achtertuin in de zon gezeten. Peter was volop in de weer met het bakken van snags en chooks (worsten en kip) en Lesley had een aantal salade's gemaakt.
Na afloop gingen Terri en ik nog even naar de Unity. De jazzband was in goede vorm en het was levendig en druk. Op een gegeven moment kwamen we Vicky en Stan tegen en later kwam haar dochter Jayde ook nog langs. Allemaal heel leuk.
Op woensdag ga ik waarschijnlijk een hoorzitting bijwonen om te kijken of het werk van Court Monitor iets is. Kortom, weer van alles te doen deze week. Prima.
Na afloop gingen Terri en ik nog even naar de Unity. De jazzband was in goede vorm en het was levendig en druk. Op een gegeven moment kwamen we Vicky en Stan tegen en later kwam haar dochter Jayde ook nog langs. Allemaal heel leuk.
Op woensdag ga ik waarschijnlijk een hoorzitting bijwonen om te kijken of het werk van Court Monitor iets is. Kortom, weer van alles te doen deze week. Prima.
Thursday, 15 January 2009
A good night at the Dry Dock
Gisteren een leuke avond gehad met de familie van Lesley en Peter. Van was thuis gekomen met zijn Oezbeekse vrouw, een pittige, leuke vrouw. Van is een engineer die in de meest uiteenlopende landen werkt voor Artsen zonder Grenzen, laatst nog in Congo. Zijn vrouw werkt voor de Verenigde Naties.
Het was een gezellige avond en op zondagmiddag is er een BBQ party bij Peter en Lesley thuis om het stel te verwelkomen.
Vandaag een fijne dag, wat online gewerkt en geschreven; kortom produktief bezig geweest.
Het was een gezellige avond en op zondagmiddag is er een BBQ party bij Peter en Lesley thuis om het stel te verwelkomen.
Vandaag een fijne dag, wat online gewerkt en geschreven; kortom produktief bezig geweest.
Wednesday, 14 January 2009
Geen baan; mischien andere baan
Vanmorgen dan mijn gesprek met een aardige dame van Legal Transcripts. Helaas was mijn gemiddelde typsnelheid nog te laag zodat ik die baan niet heb gekregen. Maar ze bood me een andere mogelijkheid aan, namelijk om te werken als Court Monitor, het daadwerkelijk vastleggen van de gerechtszaken. Het zou een goede introductie tot de rechtswereld zijn en er kunnen andere dingen uit voortvloeien. Waarschijnlijk kan ik volgende week al een hoorzaak bijwonen om te zien of ik dat werk iets vind. Ik houd jullie natuurlijk op de hoogte.
Vanavond steak avond bij de Dry Dock met de familie van Lesley en Peter. Lesley's zoon is terug in Sydney. Hij is een paar maanden geleden in Oezbekistan getrouwd met een Oezbeekse vrouw en ze zijn nu in town om de familie te zien.
Weer heerlijk warm vandaag. Lekker..
Vanavond steak avond bij de Dry Dock met de familie van Lesley en Peter. Lesley's zoon is terug in Sydney. Hij is een paar maanden geleden in Oezbekistan getrouwd met een Oezbeekse vrouw en ze zijn nu in town om de familie te zien.
Weer heerlijk warm vandaag. Lekker..
Monday, 12 January 2009
Sollicitatiegesprek
Deze donderdag heb ik weer een sollicitatiegesprek. Ik hoop dat het wat wordt. Ik houd jullie natuurlijk op de hoogte, dat spreekt vanzelf.
Intussen is het weer een prachtige dag dus ik denk dat ik maar eens een frisse duik ga nemen vanmiddag. Waarom niet?
Intussen is het weer een prachtige dag dus ik denk dat ik maar eens een frisse duik ga nemen vanmiddag. Waarom niet?
Saturday, 10 January 2009
Quiet Saturday
Een aangename rustige dag vandaag. Vanmorgen vreemd genoeg vrij vroeg wakker geworden en naar de markt in Rozelle geweest. Dat is altijd leuk en meestal kom ik wel met iets aardigs terug. Die markt is een beetje zoals de markt op het Waterlooplein vroeger was, mischien wat meer artistiekerig. Maar het is altijd gezellig en levendig.
Morgen ga ik naar de Monet tentoonstelling in de Art Gallery of New South Wales. Daarna mischien nog even naar de jazz in de Unity. En dan volgende week weer achter werk aan. We komen er wel..
Ik lees dat het in Europa vriest dat het kraakt en dat de Russen de gaskraan dicht hebben gedraaid. Zo zie je maar van wie je het moet hebben. Allemaal onder de warme deken en met de geitenwollensokken aan naar bed. En ook met een ouderwetse slaapmuts op. Verplicht..
Thursday, 8 January 2009
Men - women
What's on a man's brain when he says: "Shall we go for a drink?", and what's on a woman's mind after being asked that same question...
The perfect barbershop?
In verband met mijn sollicitatie volgende week toog ik spoorslags naar het centrum om de goedkope kapper (gentlemens' haircuts from $10) eens te proberen. Mijn weelderige haardos moest immers naarstig gekortwiekt worden. De kappers hier in trendy Balmain zijn allemaal trendy en unisex en duur en trendy. En ik ben natuurlijk wel 'cool' maar niet trendy. In Bristol toen ik nog naar de kapper ging betaalde ik nooit meer dan een pond of vijf. Op den duur knipte Keri mijn haar wat ik de ideale oplossing vond.
Ik houd niet van naar de kapper gaan en het kunstmatige maar verplichte praatje met de kapper. "Seen the match last night, sir?" of "Day off today, sir?". Maar als het dan moet dan liefst een echte ouderwetse (vaak Italiaanse) kapper die niet zeurt en geen geurige rotzooi in je haar wil smeren.
Midden in het centrum vandaag ging ik een gang in vanaf George Street en vond aan het einde daarvan een piepkleine kapsalon. Slechts een wat oudere, ongetwijfeld Italiaanse, kapper; twee kapstoelen waarvan er slechts 1 in gebruik was en een paar stoelen. Het was rond de lunchtijd dus het was druk.
Het leek wel op zo'n buurtkapper die je altijd ziet in mafiafilms van Scorcese. Alles ziet er oud en ouderwets uit maar de sfeer is gemoedelijk en ontspannen. Er klonk geen nare manische radio maar een tape met geweldige jaren 40 muziek. Aan de muren overal zwart-witte plaatjes van Hollywood-sterren van weleer. Het leek wel of ik in een scene van Goodfellas was beland.
Toen ik aan de beurt was bleek de kapper vriendelijk maar niet overdreven jolig of praterig en binnen een minuut of tien, iets langer, was het voor elkaar. Voor mijn nieuwe hoofd betaalde ik maar twaalf dollar. Perfekt.
Ja, op Stevens blog lees ik graag over zijn spannende exotische avonturen. Maar zeg nu zelf, beste lezers, dit was ook een razend spannend relaas van mijn bezoek aan de Perfect Barber...
Monday, 5 January 2009
Life is good
Het is deze week erg mooi en warm weer. Het zwembad zal goede zaken doen, denk ik zo. Ik ontving vanmorgen een lieve kaart van Claire. Erg leuk om te horen hoe het met haar gaat. Het is nog erg rustig hier, veel mensen hebben vakantie.
Wel heb ik volgende week waarschijnlijk een interview voor werk als Legal Transcriber. Dat is het uitwerken van verslagen van het Gerechtshof. Hopelijk wordt het wat. Een vriendin van Vicki die ik ontmoet heb doet dat werk ook en raadde me aan te informeren. Fingers crossed/Duimen maar..
Verder geniet ik van het leven, voel me opgewekt en gezond en voel me eigenlijk prima thuis hier. Kortom, het leven is goed.
Saturday, 3 January 2009
Subscribe to:
Posts (Atom)
