Gisteren was het dan zo ver; mijn eerste Kerstdag in Australie. Ik had een tafel geboekt voor Terri en mij bij Turks restaurant Effendy. Het was behoorlijk sjiek-de-friemel, zoals Sylvia zou zeggen, maar we hebben heerlijk gegeten en gedronken. Terri vond het heel leuk dat ze een kerstkaart van Ma had ontvangen.
Toen we een paar uren later weer buiten stonden was het weer helemaal opgeklaard en waren er strakblauwe luchten en volop zonneschijn. De decoraties van sneeuwpoppen en rendieren die sommige mensen in de voortuin hebben staan doen erg vreemd aan.
Daarna waren we uitgenodigd bij Leigh waar we heerlijk in de achtertuin in de schaduw hebben zitten praten en lekker rustig wat dronken. Leigh's dochter Emma was er met haar kersverse baby Henry Lee en man Mark. Die Mark doet me aan mijn eigen broer Andrew denken; relaxed, vaak ongeschoren, doet shift work en is helemaal toegewijd aan zijn familie. Kortom, een leuke kerel. Ook Alan was er. Alan was drie jaren geleden toen Keri en ik hier voor het eerst waren enorm enthousiast. Hij bleef toen maar roepen: "The boy! The boy has returned!" Hij was ooit nieuwslezer bij de ABC (Australisch equivalent van de BBC) en je kunt enorm lachen met hem.
We zaten daar te borrelen en te babbelen totdat het opeens donker was. Ik liep met Terri terug en bij het afscheid zei ze dat ze voor het eerst in een hele lange tijd een fijne Kerstdag had gehad.
---
Mijn lieve nicht Christina heeft op een van de voorgaande berichten een comment achter gelaten. Inmiddels heb ik weer contact met haar wat ik erg leuk vind. Zo zie je maar: It's a small world, after all..
Toen we een paar uren later weer buiten stonden was het weer helemaal opgeklaard en waren er strakblauwe luchten en volop zonneschijn. De decoraties van sneeuwpoppen en rendieren die sommige mensen in de voortuin hebben staan doen erg vreemd aan.
Daarna waren we uitgenodigd bij Leigh waar we heerlijk in de achtertuin in de schaduw hebben zitten praten en lekker rustig wat dronken. Leigh's dochter Emma was er met haar kersverse baby Henry Lee en man Mark. Die Mark doet me aan mijn eigen broer Andrew denken; relaxed, vaak ongeschoren, doet shift work en is helemaal toegewijd aan zijn familie. Kortom, een leuke kerel. Ook Alan was er. Alan was drie jaren geleden toen Keri en ik hier voor het eerst waren enorm enthousiast. Hij bleef toen maar roepen: "The boy! The boy has returned!" Hij was ooit nieuwslezer bij de ABC (Australisch equivalent van de BBC) en je kunt enorm lachen met hem.
We zaten daar te borrelen en te babbelen totdat het opeens donker was. Ik liep met Terri terug en bij het afscheid zei ze dat ze voor het eerst in een hele lange tijd een fijne Kerstdag had gehad.
---
Mijn lieve nicht Christina heeft op een van de voorgaande berichten een comment achter gelaten. Inmiddels heb ik weer contact met haar wat ik erg leuk vind. Zo zie je maar: It's a small world, after all..
1 comment:
merry hot x.mas
hier is het wat kouder en na de kerst kunnen we waarschijnlijk de schaatsen aan. gister de fam Anker metaanhang hier, heel gezellig maar met veel gezellig lawaai en zo gourmetten bij zusje. blij dat Terri het zo leuk vind om met jou te zijn
lotts of love van Clan de la tour
Post a Comment